Kocyk jak miłość

Kiedy Józef pojawił się na świecie, jego dziadek-krawiec uszył kocyk do kołyski dziecka. Nikt nawet nie przypuszczał, że ten zwyczajny dar, będzie ważną nicią łączącą chłopca i jego przodka. Tytułowy kocyk staje się symbolem miłości, ale też wzrastania pod czułym okiem kochającego dorosłego. Można sobie przecież wyobrazić, jak wielkim szacunkiem darzył Józek dziadka i jego pracę, jeśli nawet w momencie, kiedy stary kocyk się poprzecierał i zniszczył, ten nigdy nie chciał się z nim rozstawać.

Z kocyka dziadek uszył sweter, ze swetra – kamizelkę, a z kamizelki chustkę na szyję. Na koniec materiału zostało już tylko tyle, żeby oblec nim guzik do spodni. Dla małego bohatera książki Miguela Gouveia nie jest ważne, jak wiele zostało z podarunku dziadka. Ważne, że on ciągle był przy nim, ciągle przypominał mu o łączącej ich więzi, o pracy, jaką mężczyzna wkładał w spotkania z wnukiem.

Kocyk jest symbolem miłości i upływającego czasu. Dziadek jest życiowym mędrcem, który swoim przykładem pokazuje Józefowi, jak ważne jest traktowanie się z szacunkiem, niezależnie od tego, na jakim etapie życia się aktualnie znajdujemy. Kiedy trzeba, przychodzi czas na samodzielność oraz śmiałe spojrzenie w przyszłość. I napisanie własnej historii…

Miguel Gouveia wzrusza i pokazuje, jak wiele daje wsłuchanie się w życiową mądrość poprzednich pokoleń i co może wnieść ono w naszą przyszłość. Tak jak materiał podarowany przez dziadka Józefowi odnawiał się w kolejnych formach i częściach ubrania, tak każdy z nas ma coś ze swych przodków. To ważne przesłanie zostało dookreślone przez wspaniałe ilustracje Raqueli Cataliny oraz piękne wydanie książki.