Każdego dnia dowiadujemy się dziś o dziejących się gdzieś wojnach. Choć trudno znaleźć dla nich racjonalne wytłumaczenie, są one częścią i współczesnego świata oraz wciąż realnym zagrożeniem dla każdego z nas. Kiedy zapytasz młodych ludzi, co zrobiliby, kiedy nagle w kraju rozpętałaby się wojna, wielu odpowie, że ucieknie, inni będą się ukrywać, zdaje się, iż tylko nieliczni chcieliby od razu podjąć walkę. Prawdą jest, iż w czasach pokoju trudno nam określić, jak byśmy się zachowali w sytuacji zagrożenia. Nikt z nas nie wie bowiem, kim tak naprawdę jest i ile siły ma w sobie, dopóki nie stanie twarzą w twarz ze śmiercią, póki nie stanie przed koniecznością obrony życia swoich przyjaciół. John Marsden w powieści „Jutro. Kiedy zaczęła się wojna” (Znak, 2011) pokazał przede wszystkim jak niewiele wiemy o sobie samych.

„Jutro” jest pierwszą częścią z siedmiotomowej serii powieściowej dla młodzieży. Wskazanie, iż jest to powieść przeznaczona dla młodego odbiorcy, nie oznacza, że nie mogą po tę książkę sięgnąć i starsi czytelnicy, którzy z pewnością także ją docenią. Przede wszystkim jest to pozycja, którą dobrze się czyta, przez tę zgrabnie przedstawioną historię można przebrnąć przez dwa wieczory. Jest to opowieść wciągająca, poruszająca i trzymająca w napięciu, choćby dzięki przeplataniu się kilku ważnych wątków. Historia Pustelnika buduje napięcie, kiedy bohaterowie przybywają do Piekła, później młodzi ludzie dowiadują się o wojnie, która opanowała Australię, co staje się dominantą dalszej części akcji.

John Marsden stworzył opowieść o grupie nastolatków, którzy jako jedni z nielicznych, nie zostali schwytani przez wojsko najeżdżające Australię i przetrzymujące mieszkańców Wirrawee w jednym z obozów zorganizowanych w centrum miasteczka. Kiedy doszło do inwazji, młodzi ludzie przebywali na biwaku, wróciwszy – zastali już tylko puste domy i martwe zwierzęta. Bohaterowie krok po kroku poznają prawdę i nieustannie walcząc ze swoimi słabościami, próbują przeciwstawić się niesprawiedliwości. W tej części serii próby te jeszcze są nieporadne, czasem nieskuteczne, ale tak bardzo ludzkie. Nie wykreowano tu bowiem młodych ludzi na wielkich bohaterów, nie stają się oni od razu wykwalifikowanymi komandosami, ale stopniowo odnajdują w sobie potrzebną im do przetrwania siłę. Nim jednak zdolni będą do czynów bohaterskich – płaczą, załamują się i kłócą, by następnego dnia powstać, walcząc o życie swoje i swoich najbliższych.

Nie można również pominąć milczeniem wątków miłosnych, tak bardzo pożądanych przez młodych czytelników. Bohaterowie mimo niesprzyjającej rzeczywistości, zakochują się, przeżywają sercowe rozterki, odnajdują siebie na nowo, poznając swoje cechy, których nigdy wcześniej nie widzieli. Na otaczający ich świat i siebie samych patrzą teraz w zupełnie inny niż dotychczas sposób. Główną bohaterkę i jednocześnie narratorkę książki, Ellie, do zawierzenia własnemu sercu przekona historia Pustelnika. Młodzi ludzie muszą jednak przede wszystkim bardzo szybko stać się dorosłymi, muszą myśleć jak dorośli, muszą walczyć o to, by jutro nadeszło. Czy jednak wszystkich bohaterom będzie dane cieszyć się kolejnym dniem?

O „Jutro” można by pisać jeszcze wiele, myślę jednak, iż warto w tym przypadku zawierzyć wszystkim niemal pozytywnym recenzjom i komentarzom książki, która ma na całym świecie miliony wielbicieli. Opowieść ta wciągnęła bez reszty także mnie, choć już nie zaliczam się do grona młodzieżowego odbiorcy. „Jutro” doceniam zwłaszcza za to, że przedstawiono tu bohaterów jak najbardziej ludzkich, pełnych obaw, poddających się i znów wracających do walki o swoje życie. Prezentują oni niezwykle optymistyczny obraz młodego człowieka, który w chwili zagrożenia próbuje walczyć ze swoimi słabościami i kiedy trzeba – potrafi wykrzesać z siebie tak ogromną siłę walki, o jaką nigdy by się nie podejrzewał.