Każde lato przedstawiciele rodziny Sinclairów spędzali na wyspie Beechwood. Bogaci, piękni i szczęśliwi, mieszkali we wspaniałych rezydencjach, w których niczego im nie brakowało. Mogli mieć wszystko i żyć beztrosko, ale podzielił ich majątek dziadków. Matki młodych bohaterów, po śmierci babki, nieustannie się upijały i kłóciły o domy oraz pieniądze. Ciągła rywalizacja i zabieganie o względy ojca, nie pozwoliły im na dostrzeżenie potrzeb dzieci.

Mirren, Cady i Johnny należeli do jednej rodziny. Gat dołączył do nich z zewnątrz. To w nim zakochała się Cadence, mimo, że chłopak nie był akceptowany przez dziadka i rodziców. Ta zakazana, młodzieńcza miłość oraz walka o spadek były powodem buntu. Doprowadziły również do błędnych wyborów i podjęcia tej jednej, najtragiczniejszej w skutkach decyzji.

Byliśmy Łgarzami jest powieścią, która przede wszystkim zaskakuje swoim zakończeniem. Wabi czytelnika opisami beztroskich wakacji na wyspie Beechwood. Wraz z bohaterami przeżywamy ich przyjaźnie, pierwsze miłości, pełne przeżyć rozstania i powroty. Zazdrości się im tej letniej beztroski. Jednak przez jej pryzmat, obserwuje się także tragedie rodzinne i radzenie sobie głównej bohaterki ze stratą. Bo powieść E. Lockhart jest przede wszystkim historią nastolatki, Cadence, która musi poradzić sobie z nieoczekiwanymi konsekwencjami działań młodych ludzi. Miały one przynieść im wolność, a stały się przyczyną tragedii. 

E. Lockhart napisała wstrząsającą opowieść o dojrzewaniu, przyjaźni, miłości i akceptacji siebie. Letnia beztroska miesza się tu ze śmiercią i tragicznymi losami ludzkimi, co czyni tę historię jeszcze bardziej przerażającą. Byliśmy Łgarzami to także próba odpowiedzi na pytanie, czy młody człowiek jest w stanie poradzić sobie z bezpowrotną stratą pierwszej miłości oraz bliskich mu osób. To także szczera do bólu analiza psychiki nastolatki, która musi żyć z nieustannym poczuciem winy i pewnością, że nic już nie jest w stanie naprawić tego, co wydarzyło się piętnastego lata.