Dużo tu się rozmawia o życiowych błędach, o rasizmie i homofobii, o tym jak trudno uwolnić się od stereotypów i uprzedzeń. Bo to nie jest tylko książka o mścicielach, którzy domagają się sprawiedliwości po śmierci synów. To jest opowieść o mężczyznach, którzy zawiedli jako ojcowie i teraz muszą jakoś poradzić sobie ze swoją żałobą.

Głównymi bohaterami są Ike i Buddy. To byli skazańcy, którzy po wyjściu z więzienia, wybierają różne drogi życiowe. Ike jest czarnoskóry i postanawia nie wracać do przeszłości. Zakłada rodzinę i świetnie prosperującą firmę. Zawsze stara się postępować zgodnie z prawem. Buddy jest biały, mieszka w przyczepie i nie wiedzie mu się najlepiej. Do tego nadal kontaktuje się z przestępczym półświatkiem. Drogi mężczyzn zbiegną się, kiedy ich synowie, będący w związku, zostają zamordowani. Tu rozpoczyna się wspólna historia mścicieli, którzy postanawiają za wszelką cenę zawalczyć o sprawiedliwość. Wydaje się, że wszystko, co robią, jest próbą odpokutowania tego, że nie sprawili się, jako ojcowie i że wcześniej nie akceptowali homoseksualnego związku synów.

Trzeba być naprawdę dobrym pisarzem, żeby w tak interesujący sposób zmieścić w jednej powieści brutalność, rzeczywistość przestępczego świata i wrażliwość kryjącą się za skorupą stereotypowo pojmowanej męskości, homofobii oraz rasizmu. S. A. Cosby sprawił, że w czasie czytania Kolczastych łez nagle pojmuje się, ile niesprawiedliwości i uprzedzeń otacza nas każdego dnia i jak wielkie zło one czynią. Dawno nie czytałam tak mocnej i jednocześnie mądrej oraz poruszającej powieści.