Kiedy wchodzę do mieszkań innych ludzi, od wejścia szukam półek z książkami. Nie interesuje mnie wiele więcej, może prócz obrazów na ścianach. Te domowe biblioteki są dla mnie fetyszem i nicią porozumienia (lub jej brakiem) z właścicielami i użytkowniczkami tych przestrzeni. Najwięcej przyjemności wzbudzają we mnie otwarte, dominujące półki. Nie umiem zachwycić się gablotkami i książkami zamkniętymi za szybą. Dlatego też sięgnęłam po Warszawskie mieszkania. Biografie miejsc, rzeczy i ludzi Piotra Korduby i Jarosława Trybusia. Szukałam w nich regałów z książkami.

Znalazłam tutaj nie tylko opisy domowych księgozbiorów, bo także wspaniałe zdjęcia i wyznania bohaterów o ich zwyczajach dotyczących gromadzenia książek oraz obcowania z nimi. Postanowiłam, jak Anda Rottenberg, stworzyć półkę książek bieżących, aby nie stały wszystkie na podłodze i nie mieszały się z tymi, których nigdy nie przeczytam. Niezależnie od stylu mieszkań, w każdej o nich opowieści znajdują się książki. Małgorzata wciąż nie polubiła telewizora: Mam pomysł, żeby obudować go książkami. A książki są tu wszędzie. Dawno już szczelnie wypełniły regał ze sklejki (s. 101).

Warszawskie mieszkania nie są jednak tylko opowieściami o tworzeniu domowych księgozbiorów. Jak przekonują autorzy książki we Wstępie, jej celem jest opisanie fenomenu zamieszkiwania w Warszawie. Przedstawiamy go na tle historii i współczesności miasta, przez pryzmat skomplikowanych biografii ludzi, rzeczy i miejsc (s. 6). Piotr Korduba i Jarosław Trybuś oddali zatem w nasze ręce zbiór fascynujących opowieści o wędrowaniu rzeczy i ludzi, o poszukiwaniu swojego miejsca w świecie, o tworzeniu własnych, dużo mówiących o samych właścicielkach i właścicielach, przestrzeni. Dopełnieniem tych fascynujących historii są zdjęcia Tomo Yarmusha, który jest specjalistą w fotografowaniu wnętrz i dizajnu. Dzięki tym zdjęciom i tym opowieściom, często do tej książki wracam.