Książki Harukiego Murakamiego cieszą się dużą popularnością na całym świecie. Jest on z pewnością jednym z najbardziej znanych twórców japońskich. Od kilkudziesięciu lat utrzymuje się tylko z pisarstwa. Stroni jednak od życia publicznego. Chroni swoją prywatność i nie stara się przypodobać obowiązującym modom. Zgodnie ze stwierdzeniem Zbigniewa Herberta: Płynie się zawsze do źródeł, pod prąd, z prądem płyną śmiecie*. Te słowa dodają pisarzowi odwagi i być może są również kluczem do sukcesu prozaika.

Zawód: powieściopisarz to opowieść o tym, jak Haruki Murakami stawał się pisarzem i jak szybko, mimo wielu przeciwności, zyskał popularność na całym świecie. Nigdy nie pisze na zamówienie i pod presją czasu. Codziennie, wytrwale tworzy powieści, według ustalonego przez siebie trybu pracy. Wcześnie chodzi spać i wcześnie wstaje. Biega, bo uważa, że sprawność fizyczna jest bardzo ważna. Żyje skromnie i z dużą dozą skromności opowiada o sobie. Ciągle za coś przeprasza. Coś tłumaczy, bo nie chce być źle zrozumiany. To jest charakterystyczny rys tej książki. Dzięki temu możemy przekonać się, jak trudno jest być pisarzem w Japonii i to pisarzem, który nie chce żyć wedle przyjętych w społeczeństwie zasad.

Ale może właśnie tak trzeba. Żyć według wyznaczonego sobie celu i jasno określonych wartości. Wbrew wszystkim i wszystkiemu. Może to jest klucz do sukcesu. Haruki Murakami w Zawód: powieściopisarz przekonuje: Rzeczywiście, pewnie mam jakiś talent pisarski (…). Ale poza tym jestem zwyczajnym człowiekiem**. Skromność pisarza i brak skłonności do zadowalania popularnych gustów, sprawiają, że jego książki czytają kolejne pokolenia odbiorców na całym świecie.

* Haruki Murakami, Zawód: powieściopisarz, Warszawskie Wydawnictwo Literackie Muza SA, Warszawa 2017, s. 89.
** s. 285.