Poszukuje się tu zwłaszcza odpowiedzi na pytania, jakie podsuwa jeden z bohaterów tej opowieści. Czy możliwe jest dzisiaj stworzenie społeczności składającej się z ludzi o różnych poglądach i doświadczeniach, którzy mogliby działać w symbiozie, wzajemności i miłości? Czy możliwe jest stworzenie związku ze światem, nie takiego, w którym musisz pomagać komuś innemu, ale takiego, w którym chcesz pomagać i to wszystko przeciw kapitalizmowi oraz indywidualizmowi?

Kiedy czyta się Las Birnamski, szybko zauważa się, ile pracy włożyła pisarka w jego stworzenie. Wszystko tutaj jest logicznie poukładane, postacie są świetnie opowiedziane, a odbiorcy i odbiorczynie otrzymują potężną dawkę wiedzy na temat funkcjonowania współczesnego świata – od istnienia wielkich firm technologicznych, organizacji ekologicznych, preppersów, technofuturystów, najnowocześniejszych form inwigilacji, po najprostsze rozwiązania stosowane w rolnictwie i uprawie roślin. Wiele też dowiadujemy się o nas samych i o życiu człowieka we wspólnocie.

Tytułowy Las Birnamski to nazwa grupy nieformalnie działających ekologów, którzy w legalny i nielegalny, partyzancki sposób zajmują się nasadzeniami roślin i uprawą warzyw. W roku 2017 w Nowej Zelandii na przełęczy Korowai dochodzi do osunięcia się ziemi. To sprawia, że miasteczko Thorndike zostaje odcięte od świata. Członkowie i członkinie Lasu Birnamskiego zainteresują się znajdującą się tam, opuszczoną posiadłością Darvishów. Pech sprawia, że istnieje ona także w strefie zainteresowania miliardera, Roberta Lemoine’a, który obok, w parku narodowym, nielegalnie wydobywa bezcenne, rzadkie minerały. Bogacz w przebraniu preppersa będzie chciał wykorzystać Mirę, przywódczynię Lasu Birnamskiego, a później wszystkie należące do niego osoby, jako przykrywkę do swoich działań. Las Birnamski jest powieścią pokazującą, jak trudno tworzy się i prowadzi takie ekologiczne organizacje w świecie, w którym wszystko kosztuje, a najbardziej liczą się wielkie pieniądze, nowe technologie i chciwość ludzka. Kiedy pojawiają się kryzysy, bardzo szybko wpaść można w niszczące układy z bogatymi sponsorami i protektorami.

Eleanor Catton napisała powieść, która doskonale opowiada o świecie, w którym dziś żyjemy. Uzmysławia nam, jak łatwo można nami manipulować, jak jesteśmy i możemy być inwigilowani oraz jak niewiele dziś od nas zależy, jeśli nie mamy miliardów na koncie. Las Birnamski jest też brawurową, zwłaszcza w ostatniej części, powieścią psychologiczną. I tutaj szczególnie dostrzegam podobieństwo do wywołanego tytułem Macbetha Williama Shakespeare’a. W sytuacjach skrajnych ludzie zaczynają zachowywać się w sposób nieoczekiwany, a chciwość zawsze doprowadza do nieszczęścia. Powieść ta jest też wołaniem do każdej i każdego z nas, abyśmy zauważyli to, co się dzieje na świecie. Dzięki niej ktoś może zobaczyć pożar, zauważyć go, zainteresować się tym, co się tu dzieje (s. 491).

Za książkę dziękuję Wydawnictwu Literackiemu.