Lisia wakacje i ferie spędza na wsi u dziadków. Ale to lato, będzie szczególne. Dziadek choruje na raka. Staje się coraz mniejszy. Jak balon, z którego powoli uciekało powietrze (s. 11). Kiedy odchodzi, wszystko się zmienia. Zwłaszcza, że w pokoju dziadka zamieszka Janek, syn siostry mamy Lisi.

Wiesz, Lisiu, na wszystko jest odpowiedni czas. Na hasanie po łąkach i wyjadanie miodu prosto z ciepłych jeszcze plastrów, na bycie małym i dużym. Na odchodzenie też przychodzi pora. Nie warto zadręczać się tym, że chwila mija. Trzeba się nią cieszyć, kiedy jest (s. 28).

Aleksandra Dobies w niezwykle czuły sposób pokazuje radzenie sobie dziecka i dorosłych ze śmiercią bliskiej osoby. Później zaś oswajanie się z nowym członkiem rodziny, którego wcześniej dziewczynka nie poznała. Smutek, rodzinne konflikty, zrozumienie, że nie zawsze to, co zakładamy o drugim człowieku, jest zgodne z prawdą, są bardzo ważnymi wątkami tej historii. A wszystko to dzieje się w czasie wakacyjnej beztroski i zimowego szaleństwa. Pozwala to nam uzmysłowić sobie, że życie toczy się dalej, mimo trudnych doświadczeń, które dotykają nas nieustannie. Ilustracje Magdy Brol, doskonale oddają nastrój dziecięcej beztroski wakacji oraz ferii połączony z rodzinnymi kryzysami. Bo choć nikt nie zna lekarstwa z czasu, to jednak z czasem robi się jaśniej.