Warto zwracać uwagę na takie książki, które choć skierowane są do młodego odbiorcy, wiele mówią także dorosłemu. Mario Vargas Llosa, laureat Nagrody Nobla w 2010 roku napisał też książkę dla dzieci, choć sam przyznał, że tworzenie tekstów przeznaczonych dla małego czytelnika jest bardzo trudne i choć wiele razy takie teksty próbował pisać, zawsze ponosił porażkę. Nie zawsze, czego dowodem jest „Fonsito i księżyc” (Znak, 2011), wzruszająca opowieść o miłości i pokonywaniu niemożliwego.

Fonsito jest kilkuletnim chłopcem, zakochanym w swej koleżance, Nereidzie. Pragnie ją pocałować. Ta zgadza się na pocałunek pod warunkiem, że Fonsito podaruje jej księżyc. Przekonani, że zakochany jest w stanie pokonać przeszkody z pozoru niemożliwe do pokonania, nie możemy wątpić, iż bohaterowi uda się wykonać to zadanie.

Miłośnicy prozy Mario Vargasa Llosy rozpoznają w książce właściwy dla pisarza styl, będą potrafili odnaleźć też ukryte w tekście prawdy. Noblista zawsze pod tym, co powierzchowne i widoczne, chowa prawdy podskórne, czasem bardzo głęboko ukryte, przynoszące ogromną przyjemność z czytania, bo nigdy nie jest to obcowanie z tekstem, który daje natychmiastowe odpowiedzi, trzeba ich nieustannie poszukiwać i ciągle odnajduje się nowe, dotąd nieodkryte.

Atrakcyjne dla dzieci i utrzymane w klimacie pozostałych wydań tekstów Mario Vargasa Llosy są ilustracje Katarzyny Borkowskiej wywołujące podobne emocje i doznania, jakie pojawiają się po przeczytaniu tekstu. Ilustratorka pokazała świat widziany oczami dziecka, pełen detali, na które zwraca uwagę ciekawy świata, młody człowiek. Zatem zmysłowość i głębia opowieści, zostają spotęgowane przez subtelność i głębokie, estetyczne doznanie wywoływane przez obrazy, co razem daje nam możliwość obcowania z książką wartościową i na długo pozostającą w pamięci.

„Fonsito i księżyc” to kolejny z tekstów, który będzie w podobnym stopniu zachwycał dzieci i dorosłych. Mali czytelnicy zaciekawieni dziecięcymi postaciami pojawiającymi się na ilustracjach, podążać będą z zaciekawieniem wraz z Fonsito, który poszukuje sposobu pozwalającego na wykonanie zadania. Dorosły wspomni swą pierwszą dziecięcą miłość i na nowo odkryje kryjącą się w tym uczuciu moc.