Problem autoprezentacji jest problemem niezwykle istotnym, ponieważ relacje interpersonalne odgrywają w życiu każdego człowieka niebagatelną rolę. To dzięki nim istota ludzka może zaspokoić wszystkie swoje potrzeby, a więc stają się one podstawowym warunkiem sprawnego funkcjonowania każdego z nas w społeczeństwie. Wszyscy wiemy jak duże znaczenie ma dziś umiejętność prezentowania własnej osoby. Właściwe zaprezentowanie siebie, pozwala na znalezienie dobrej pracy, zdobycie lepszej oceny w szkole i akceptacji rówieśników. Niewielu z nas zastanawia się jednak nad tym, dlaczego wypadamy w niektórych sytuacjach niekorzystnie, dlaczego kolega nigdy nie potrafi opowiadać o swoich osiągnięciach i pozytywnych cechach, które przecież posiada. Wszystkich, którzy interesują się problematyką związaną z autoprezentacją, zachęcam do zapoznania się z pracą Weroniki Juroszek „Autoprezentacja młodzieży szkolnej. Emocje i poznawcze konsekwencje deprecjonującej i faworyzującej autoprezentacji u młodzieży z wysokim i niskim lękiem społecznym” (Impuls, 2010).

Książkę Weroniki Juroszek powinni przeczytać przede wszystkim ci, którzy pracują z młodzieżą szkolną. Sądzę, że każdy dobry nauczyciel, wychowawca winien przede wszystkim starać się poznać swoich uczniów, nim zacznie ich oceniać. Autorka książki „Autoprezentacja młodzieży szkolnej…” przedstawia wiele przyczyn deprecjonującego prezentowania się uczniów w sytuacji, kiedy przychodzi im wystąpić przed nauczycielem i rówieśnikami. Na podstawie przeprowadzanych badań, Juroszek udowodniła, że znaczny odsetek młodzieży szkolnej żyje z wysokim poziomem lęku społecznego, który szczególnie niekorzystnie wpływa na autoprezentację młodego człowieka w sytuacji porażki. Wysoki poziom stresu potęguje lęk, powodując deprecjonowanie. Nigdy lub prawie nigdy człowiek z wysokim lękiem społecznym nie będzie potrafił pokazać, na co go tak naprawdę stać. Czy zatem tak samo należy postępować z młodzieżą, która posiada niski poziom lęku społecznego i wysoki poziom lęku społecznego? Wydaje się, iż jest to pytanie bardzo trudne, zwłaszcza jeśli przyjrzymy się rzeczywistości szkolnej. Kiedy przychodzi nam pracować z dużą liczbą uczniów, trudno jest poznać wszystkich, trudno wyodrębnić tych, którzy są lękliwi społecznie i próbować wydobywać z nich jak najlepsze cechy, minimalizując stresujące sytuacje. Mimo wszystko, wychowawcy młodzieży powinni zapoznać się z problematyką przedstawianą przez Juroszek, by być, najbardziej jak to możliwe, wrażliwymi na problemy tych uczniów, którzy potrzebują szczególnego wsparcia ze strony dorosłego.

W „Autoprezentacji młodzieży szkolnej…” autorka podejmuje rozważania na temat tego, co jest nam pozornie wszystkim znane. Wiemy, że by móc sprawnie funkcjonować w społeczeństwie, by zdobyć dobrą pracę, zyskać przychylność innych ludzi, należy umiejętnie i najlepiej w sposób faworyzujący, przedstawiać własne przymioty i wiedzę. Wiele już powstało poradników, których autorzy uczą, jak dobrze się zaprezentować publicznie. Juroszek w swej pracy dotyka jednak istoty problemu, nie stara się wskazywać cudownych metod przemiany człowieka, ale pokazuje jakie są przyczyny występowania lęku społecznego i braku umiejętności korzystnego zaprezentowania własnej osoby. Pracując z młodzieżą, pragnąc jej pomóc, trzeba przede wszystkim zapoznać się z tymi informacjami, by starać się dokonywać zmian nie tylko w samym młodym człowieku, bo także w jego najbliższym otoczeniu.

„Autoprezentacja młodzieży szkolnej…” Weroniki Juroszek jest pozycją bardzo istotną szczególnie w czasach współczesnych, w których umiejętność prezentowania własnych przymiotów jest niezmiernie ważna, pozwalająca na osiąganie sukcesu i osobistego szczęścia. Wychowawcy powinni pracować z jak najmłodszymi dziećmi, by minimalizować ich lęk społeczny, by uczyć ich, jak radzić sobie w sytuacjach trudnych. Praca ta jednak powinna być oparta na rzetelnej wiedzy, jaką przekazuje nam autorka książki. Juroszek pokazuje także, jak wiele licealistów przeżywa lęk społeczny. Uświadomienie sobie skali zjawiska, pozwala zupełnie inaczej spojrzeć na młodych ludzi, każe zastanowić się nad formami pomocy, która przecież jest im niezbędna, ponieważ brak umiejętności radzenia sobie z lękiem społecznym, będzie wpływał na wszystkie sfery ich dorosłego życia.