Arto Paasilinna, znany zwłaszcza z Roku zająca, powieści, która przyniosła temu fińskiemu pisarzowi największą popularność, tym razem zaprosił czytelników i czytelniczki na odludzie, do Lasu Powieszonych Lisów. Autor stworzył tu azyl dla odmieńców, ludzi, którzy uciekają przed codziennością i przygniatającymi ich powinnościami. Poznajemy zawodowego przestępcę, Oiva Juntunena, który w lisiej jamie ukrywa znaczną ilość złota, pochodzącego z rabunku, za który nie ponosi odpowiedzialności. Oiva ucieka przed wspólnikiem, który właśnie wychodzi z więzienia. Na jego pustkowie dociera major Remes, który nadmiar obowiązków i życiową nudę zalewa litrami pomarańczówki. Kiedy poznaje Oive, stoi na rozdrożu. Nie wie, co dalej robić w życiu, by wreszcie nabrało ono sensu. Do nich wkrótce dołącza Neska. To dziewięćdziesięcioletnia kobieta, uciekająca urzędnikom i policji, którzy chcieli ją bez jej zgody umieścić w domu starców. Jak się pewnie domyślacie, bohaterowie, dzięki posiadanemu bogactwu, stworzą sobie tutaj wygodny azyl. Ale prawdziwe życie i świat zewnętrzny wkrótce się o nich upomną.

Las Powieszonych Lisów jest powieścią, która bawi i niesie czytelników oraz czytelniczki przez lekko napisaną historię, pełną absurdalnych zbiegów okoliczności. Bohaterowie właściwie w każdym momencie swojego życia liczą się z ujawnieniem ich kryjówki i koniecznością poniesienia odpowiedzialności za swoje czyny oraz życiowe wybory. Ale los chce inaczej. W sytuacjach bez wyjścia, pojawiają się rozwiązania, które uświadamiają, że nawet w najbardziej kryzysowych momentach trzeba mieć nadzieję na pozytywne zakończenie. I w prawdziwym życiu nie zawsze dobro wygrywa nad złem, złoczyńcy zostają sprawiedliwie ukarani, a przestępcy są na wskroś zdeprawowani. Polubicie tych pogubionych bohaterów, będziecie kibicować ich występkom i będziecie czuć ulgę, kiedy uda im się wyplątać z kolejnych tarapatów.