Kiedy odchodzi bliska osoba, pojawiają się liczne pytania i wątpliwości. Zastanawiamy się, jak chciałaby umrzeć, gdzie by chciała zostać pochowana, jak wyobrażała sobie swój pogrzeb. Nie wiemy, co zrobić z jej rzeczami. Rozpaczamy i nie potrafimy żyć dalej. Wielu z tych problemów można byłoby uniknąć, gdybyśmy więcej rozmawiali o śmierci. Jak ważne są takie rozmowy, jak wielką wartość ma nasze życie i jakie znaczenie ma w nim śmierć, dowiedzieć można się z trudnej i ważnej książki Eriki Hayasaki „Lekcje umierania. Prawdziwa historia o życiu”. 

Jest to reportaż, w którym przedstawione zostało życie Profesorki Śmierci, Normy Bowe, która prowadzi na Kean University w Union w stanie New Jersey zajęcia „Śmierć z perspektywy”. Ta niezwykła kobieta, kiedy była małą dziewczynką, musiała wielokrotnie stawiać czoło śmierci. Była bita. Jej matka powtarzała, że jej nie kocha i żałuje, że się urodziła. Trauma, jakiej doświadczyła w dzieciństwie, sprawiła, że Norma zrozumiała, jak wielkim darem jest życie i jak jest ono kruche. Postanowiła skupić się na chronieniu innych od podobnych doświadczeń, na pomaganiu im w radzeniu sobie z cierpieniem i śmiercią najbliższych. Otrzymała dyplom pielęgniarki, została magistrem z zarządzania w służbie zdrowia oraz zdobyła tytuł doktora z polityki zdrowia publicznego. Przede wszystkim jednak jest kobietą, która pomaga każdemu, kto takiej pomocy potrzebuje. Intuicyjnie przyciąga do siebie zagubionych i borykających się z najróżniejszymi problemami psychicznymi. Pokazuje ludziom, jak być odważnym w walce o swoje życie.

„Lekcje umierania” nie są jednak tylko opowieścią o Normie. Są przejmującym reportażem o ludziach, z którymi Profesorka Śmierci się stykała. Każdy z bohaterów tej książki doświadczał wszystkiego, co najgorsze – maltretowania fizycznego i psychicznego, życia w biedzie, z rodzicami, którzy ich nie chcieli, uzależnienia matek, chorób psychicznych rodzeństwa, samobójstw najbliższych członków rodziny. Norma Bowe wielu z nich pomogła, kiedy już nie mieli siły na dalsze życie. Sama przecież udowodniła, że można wiele osiągnąć nawet jeśli doświadczyło się tak licznych traum i niepowodzeń.

Erika Hayasaki również musiała się uporać ze wspomnieniem śmierci swojej przyjaciółki. Towarzyszyła profesorce przez wiele miesięcy. Brała udział w jej nietypowych zajęciach, uczestniczyła w wykładach w terenie, odbywających się na przykład w krematorium, w więzieniu, na cmentarzu czy w hospicjum. Wszystko to miało pokazać studentom, czym jest śmierć i jednocześnie uzmysłowić im, jak kruche jest ludzkie życie. Erika Hayasaki stworzyła dokument, który najpierw wzrusza, by później uzmysłowić czytelnikowi, że musi znaleźć w sobie odwagę na walkę z przeciwnościami i na poszukiwanie pomocy. Nigdy przecież nie można rezygnować z życia, nie można pozwolić, by lęki i złe wspomnienia nim kierowały.

„Lekcje umierania. Prawdziwa historia o życiu” jest książką, która motywuje do pracy nad sobą, co wynika z poznania wartości istnienia. Nie pozwala też odwracać się od problemu śmierci. Opisując historię Normy Bowe i jej przyjaciół, Erika Hayasaki przekonuje, że niezależnie od tego, ile czasu nam zastało, wystarczy go, by odmienić własne życie.

Erika Hayasaki, Lekcje umierania. Prawdziwa historia o życiu, Dom Wydawniczy PWN, Warszawa 2014. Tytuł oryginalny: The Death Class. A True Story About Life. Tłumaczenie: Ewa Kleszcz. ISBN: 978-83-7705-595-3. 312 stron.