Moja babcia, Sabina, ma 95 lat. Ona nie opowie mi już żadnej historii o sobie, bo nawet nie wie, że ja to ja. Smutno mi, kiedy zwraca się do mnie jak do swojej siostry, ciotki, czasem matki. Ale zawsze wtedy uśmiecham się do niej, bo chcę, żeby czuła, że wszystko jest w porządku. Kocham ją i cieszę się, że jest nadal z nami.

Mój dziadek, Stanisław, jej mąż, był więźniem obozów w Dachau i Gross-Rosen. Przeżył, bo był świetnym rzemieślnikiem. Miałby mi wiele do opowiedzenia. Zmarł, kiedy miałam 6 lat. Jeśli masz dziadka lub babcię, którzy mogą ci o sobie opowiedzieć, spisz ich historie. Wspomnienia zachowane w pamięci, są ulotne. To, co zapiszesz, pozostanie. Pomocna będzie przy tym pięknie wydana Opowiedz mi, Babciu. Książka do przechowywania wspomnień. Została przewidziana przede wszystkim na prezent, dlatego zadbano zwłaszcza o jej szatę graficzną. To dobrze. Kiedy bierze się do ręki już uzupełnioną, można poczuć, jak ważne są zapisane w niej wspomnienia.

Opowiedz mi, Babciu jest książką, w której znaleźć można podzielone na rozdziały pytania z pozostawionymi miejscami na wpisanie odpowiedzi. Myślę, że wystarczy w niej przestrzeni nie tylko na własne zapiski, bo także na wklejenie zdjęć, dodanie różnych pamiątek i na namalowanie obrazków, przedstawiających życie babci. Pytania dotyczą jej własnych rodziców, czasów jej dzieciństwa, lat szkolnych i wspomnień o dziadku, a więc jej partnerze. W kolejnych rozdziałach zapisuje się wspomnienia dotyczące pracy babci, jej dzieci, zainteresowań i wnucząt. Wiele miejsca pozostawiono także na opisanie teraźniejszości. Wszystko to razem stanowi motywację do spotkań z dziadkami, do rozmawiania z nimi i snucia opowieści o ich przeszłości. Pozwoli to na poznanie dziejów własnej rodziny, a więc tworzy się w ten sposób historię swojego pochodzenia.

Książka przeznaczona jest głównie na prezent. Dziadkowie mogą spędzić przy niej wiele wspaniałych chwil, wspominając swoje życie i opisując jego najważniejsze momenty. Opowiedz mi, Babciu największą wartość zyska jednak, kiedy kupimy ją również dla siebie i będziemy ją uzupełniać razem z babcią, podczas spotkań przy herbacie, kawie i domowym cieście. Zachęcam dziadków, ich dzieci i wnuków do wspólnego jej pisania i aktywnego uczestniczenia w jej tworzeniu. Dodam jedynie, że jest dostępna też wersja Opowiedz mi, Dziadku. Książka do przechowywania wspomnień, która jest równie pięknie wydana.

Opowiedz mi, Babciu jest więc księgą do przechowywania wspomnień o dziadkach, o świecie, w którym żyli i o nas samych, widzianych ich oczami. Motywuje do rodzinnych spotkań, do snucia opowieści o przeszłości, a przez to do zacieśniania więzi i poznawania swoich przodków. Moja babcia nie opowie mi już o sobie, ale mam wokół siebie wiele osób, które mogą opowiedzieć mi o niej, a ja te wspomnienia zapiszę. Dzięki temu nie odejdzie nigdy, bo na zawsze pozostanie w pamięci swoich najbliższych.

Monika Kopřivová, Opowiedz mi, Babciu. Książka do przechowywania wspomnień, 2015. ISBN: 978-80-905843-3-4.

Więcej informacji na stronie: www.moidziadkowie.pl

Na zdjęciu ja z moją babcią, Sabiną.