Trzeba cenić życie!

Gang Godziny Duchów to jest kolejna powieść Davida Walliamsa popularnego brytyjskiego twórcy książek dla dzieci, ale też scenarzysty oraz aktora teatralnego i filmowego. Artysta działający w tak wielu obszarach kultury wie, jak bawić dzieci i pokazywać im, co w życiu jest najważniejsze. Gang Godziny Duchów przekonuje przede wszystkim, jak wielką wartość ma życie i ile radości może sprawić jedno spełnione marzenie.

David Walliams bawi czytelników

David Walliams wie, jak rozśmieszyć swoich czytelników. Wielbiciele książek pisarza znają jego czarny humor, który zostaje doskonale oddany także przez ilustracje Tony’ego Rossa. Ale Gang Godziny Duchów jest nie tylko zabawny. To jest jedna z najbardziej poruszających powieści pisarza, bo jej bohaterami są mali pacjenci przebywający na dziecięcym oddziale Szpitala im. Lorda Funta. Szpital ten jest wyjątkowo smętnym miejscem. Lekarze i pielęgniarki nie należą do najprzyjemniejszych ludzi, jedzenie jest okropne i nikt właściwie nie martwi się o wygodę małych pacjentów. Oni jednak zdają sobie sprawę z tego, że szczęśliwi pacjenci mają o wiele większe szanse na odzyskanie zdrowia i wiedzą, że w tym miejscu żadne dziecko nie będzie szczęśliwe, jeśli samo nie postara się o poprawę swojego losu.

Spełniamy marzenia przyjaciół

Głównym celem Gangu Godziny Duchów jest spełnianie marzeń szpitalnych przyjaciół. Kiedy na zegarze wybija północ, a siostra przełożona zasypia, mali pacjenci zaczynają spełniać nawet najbardziej nierealne pragnienia swoich współtowarzyszy niedoli. Pomaga im w tym wyjątkowo szpetny Noszowy, który przebywa w szpitalu od urodzenia. Mali bohaterowie książki są wyjątkowo szlachetni i pomysłowi. Dla przyjaciół są w stanie zrobić wszystko, nawet jeśli mogą wpaść w nie lada tarapaty. Kiedy przyjdzie im spełnić marzenie chorej na raka Sally, będą musieli okazać się wielkim sprytem.

Gang Godziny Duchów bawi i wzrusza. Pokazuje, że nawet w najtrudniejszych chwilach, trzeba doceniać życie i przyjaciół. Trzeba też marzyć, bo zły los może się odmienić. I co bardzo ważne, a czego uczy nas David Walliams – nigdy nie oceniajcie po pozorach. W najbardziej szpetnym człowieku może kryć się najpiękniejsze wnętrze i największe serce.